Testo traslitterato

---

Pri iztočnika

Visok planinski vrăh blesti,

obljan s lăči ot nebesata.

Tam čisto izvorče šurti

i v himn izliva si dušata.

Kăm nego pătnik umoren

usilno se stremi s nadežda.

S dălboka skrăb obremenen,

toj nov život si tam otrežda.

I pita toj: «Da pijna li

ot tvojata vodica čista,

da osveža očite si,

duša si stradna da očistja?

Da otpočina li, răce,

lice, noze si da izmija

ot toz svetoven prah, sărce,

pokrito s rani, da razkrija?».

«Skloni, o, pătniče zločest,

glava si morna, utoljavaj

bezmernata si žažda dnes

ot men i v men se ti nadjavaj!

Glasa ti măčeniški čuh,

prieh i tvojta žalba mila.

Az săm velik Božestven Duh

i šte ti dam Život i Sila.

Ela, ela i pij ot men,

o, milo Božie săzdanie.

Nastăpi več posleden den

na vsjaka măka i stradanie».